Kontuz gizakiekin. Txiliku, J.L. Lopetegi.

Barriro irakurri dot! Ederra da baten!
Ez dot sarriegi egiten baina oraingoan liburuak berrikakurten nabil, zer deritxozue? Zuek irakurten dozue? Eta barriro liburu berbera?

Astegoien honetan lagun batek lamina antza daukadala esan deust. Ule luzea daukat eta horreri erreparau deutso, antza. Baina, nik oraingoz ez daukat ahate oinik!
Gure protagonisteak edo gure protagonisten arteko batek ule luzea dauka, ahate oinak daukaz eta gainera oso da ederra.

Pertsonaia mitologokoak dira laminak. Dakizuenez, erreketan eta iturrietan bizi ohi dira. Neska ederren itxura daukie eta urrezko orraziakaz orrazten dira. Laminak direla jakiteko oinetara begiratu behar jake. Liburu hau irakurtean jakin dot ostantzeko oinak be badaukiezela laminok!

Laminak kapitulua

Ordenagailuko izakiek giza itxurea daukie, baina arreta handiz begiratu ezkero, ikusi daiteke bai ez daukiela gure moduko oinik.
-Ni iturri, eureka eta ibaietako lamina naiz-dino ahate oinak daukazanak.
-Ni baso eta hatxetakoa naiz-esan dau ahuntzarenak daukazanak.
-Itsaslamina naiz-esan dau arrain buztana daukanak.
-Danok gara laminak-esan dabe danek batera.

Nerea eta Julen, bederatzi eta zazpi urteko neba arrebak, bakarrik geratu dira etxean, eta ordenagailura doaz arrapaladan, olgetako asmotan. Ha biztuteagaz batera, baina, euskal mitologiako pertsonaiak eta kondairak agertuko jakez pantailan. Eta, ez dakie zer dan errealidadea, zer fikzinoa.

-Barriro gertatu da-esan deutso Julenek Nereari-. Mitologikoak sartu dira ordenagailura.
-Zagoz isilik!-egin deutso zarata Nereak.
Zarata edo orroa horregaz ikaratuta edo, izakiok desagertu egin dira pantailatik. Bat geratu da, urrezko orraziagaz ulea orrazten.
-Ez dago gizakiez fidatzerik-esan dau laminak.
-Zer dinozu?-itaundu deutso Nereak.
Ester txarreko ventea zarie!-laminak-. Kontauko deutsuet lamina bateri gertatutakoa, eta ikusiko zelan egia dan....

Gehiago jakin gura badozue jakin egizue hauxe dala erreferentzia: Kontuz Gizakiekin. Txiliku, J.L. Lopetegi. Elkar argitaletxea.

Barriro irakurri dot eta une batez nik neuk be sinestu dor fikzinoa errealidadea dala eta alderantziz. Oraingoan be oso izan da atsegina irakurtea! Animo!