artikulua
Antoni Olivek idatzitako Qui vol el panglós? (Zeinek behar du panglos-a?) idatzi zuen. 1992an eleberri txiki kategorian, zientzia fikzio UPC saria irabazi zuen eta bilduma batean publikatu zuten. 2015. urtean eleberri aparteko bezala publikatu zen berriz. Urteak pasa arren, bertan planteatzen dituen erronkek egunerokotasun handia dute, eta gertuago senti ditzakegu orain.
Eleberrian, panglos izeneko itzulpen automatikorako gailu bat aurkezten du. Gailu horrek, hitz egindako hizkuntza hartu eta automatikoki eta berehalakoan itzultzen du ahots tonu propioa erabiliz. Emititzen den ahots originala ezkutatzen du, bi ahots ez emititzeko. Hartzaileak nahi duen hizkuntzan jaso dezake. Itzulpena kalitate onekoa da ñabardurekin, baina munduko 42 hizkuntzetan bakarrik da posible oraindik. Azken finean horiek dira, itzulpen automatiko sistemak garatu dituztenak eleberria igarotzen den garairako.
Aitzakia hori baliatuz, oso egunerokoak senti ditzakegun eztabaidak eta dudak plazaratzen dira: teknologiaren aldaketa batek zein aldaketa ekar ditzazke hizkuntzen alorrean eta jendartean oro har? Hizkuntza frankoek zentzua lukete? Zein eragin du kultur komunitate edo herrien izaeran? Eta beste komunitateek erabiliko balute? Zein eragin luke hizkuntza gutxitu baten hizkuntza politikan? Eta normalizazioan? Erabili, ez erabili? Hizkuntza teknologiak asko aurreratu dira azken urteetan itzulpen, ulermen, ahots prozesamendu eta baita sintesian ere.
Oraindik erabilpen orokorretik urrun badaude ere, badira bide honetan laguntzen duten zenbait gailu jada. Kalitate oneko itzulpen entzungailuek honako ezaugarri hauek izan beharko lituzkete:
- Zarata ondo iragazi behar dute.
- Giza ahotsa detektatzeko gaitasun berezia izan behar dute.
- Hizkuntza ezberdinak erazagutzeko aukera.
- Hizkuntzaren prozesamendu txukuna egitea.
- Berehalako itzulpenak egiteko gaitasuna.